Δροσοσταλίδα μου
--------------------------------
Αν ένα πρωινό περπατήσω στο δρόμο της ζωής χωρίς τα δικά σου μάτια την καρδιά μου να συντροφεύουν,
Θα έχω χάσει την αγάπη....
Μία μικρή εαρινή δροσοσταλίδα ήταν η στιγμή που χάρισε την άνοιξη στην πονεμένη μου ψυχή.
Ήταν η στιγμή που τα χέρια σου κράτησαν μία για πάντα τα βαριά ροζιασμένα δικά μου δάχτυλα
Και με μία κίνηση απλή μου έδειξαν τον κόσμο της αγάπης.
Με σύνεση προχωράμε και οι δύο για να δούμε τη γέννηση της αγάπης που χτίσαμε μαζί.
Το όνομά σου, ένα τριαντάφυλλο δίχως αγκάθια είναι
Και το χαμόγελό σου η γη και το χώμα που φροντίζει για εμάς...
Δεν υπάρχει τίποτε πιο δύσκολο για έναν πραγματικά δημιουργικό ζωγράφο από το να ζωγραφίσει μία αγάπη σαν και τη δική σου, γιατί πρέπει πρώτα να ξεχάσει όλες της καρδιές που έχουν ποτέ ζωγραφιστεί.
Για αυτό, Έλα και πάλι στο πρωινό μου ξύπνημα
Και δρόσισε με ακόμη μία φορά με τη γλυκιά
Δροσοσταλίδα σου.
© Nikola Painter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου