Βιογραφικο Κυριακή Αντωνίου

 
 Κυριακή Αντωνίου

Ονομάζομαι Κυριακή (Κούλα) Αντωνίου
και γεννήθηκα στην πανέμορφη Κερύνεια
που είναι σκλαβωμένη από τους Τούρκους από το 1974.
Η καταγωγή μου είναι ο Άγιος Αμβρόσιος Κερύνειας.
Διαμένω στην Πάφο και είμαι νυμφευμένη με δύο παιδιά,
την Αργυρώ και τον Μιχάλη.
Σπούδασα Νοσηλευτική στο ΤΕΠΑΚ
και εργάζομαι ως Νοσηλεύτρια στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου.
Η αγάπη μου για την ποίηση γεννήθηκε νωρίς στην εφηβεία μου
και από τότε γράφω για ό,τι με εμπνέει· όπως τον έρωτα,
την προσφυγιά τον ανθρώπινο πόνο, τη φτώχεια,
τον πόλεμο και όποιο άλλο θέμα μου αφυπνίσει τις αισθήσεις
και μου προκαλέσει ποιητικό οίστρο.
Εχω τη μελαγχολία και την ανησυχία του ποιητή
βλέποντας την αδικία και τις πληγές του μάταιου κόσμου
που δεν αντιλαμβάνεται την προσωρινή ύπαρξή του...
Εύχομαι να καταλάβουμε πως οφείλουμε να παραδώσουμε
στους απογόνους μας έναν ειρηνικό κόσμο,
γεμάτο αγάπη για τον συνάνθρωπό μας
και σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον μας

Άκουσέ με 

Άκουσέ με,
Εσύ που γνωρίζεις λες του έρωτα
την αβάσταχτη μοναξιά
 
Άκουσέ με,
Σαν λαβωμένο αηδόνι στη νύχτα σου γυρνάω
δεν έχω φωνή, στις πληγές μου μέσα χάθηκε
μα γίνομαι χάδι απαλό στο όμορφο πρόσωπό σου.
 
Άκουσέ με,
από σήμερα γίνομαι μια μικρή προσευχή
στον Θεό που πιστεύεις και ελπίζεις
δροσερό αεράκι σαν οι πόνοι της πεθυμιάς
και των χαμένων ονείρων σε καίνε.
 
Άκουσέ με,
Φύλακας άγγελος θα γίνω στους άδειους
μοναχικούς σου δρόμους, να σε προσέχω
μη μου χαθείς στα πελάγη του πόνου.
 
Άκουσέ με,
στη βροχή που λατρεύουμε
μια ασήμαντη στάλα εγώ θάμαι

αλλά ικανή να σε αφυπνίσει...

Παντού όπου κοιτάζεις με το θλιμμένο βλέμμα σου,

Θα τρέχω να σου χαρίζω ένα χαμόγελο

ή έστω ένα γλυκό μειδίαμα...

Μάνα μου

Μάνα μου γλυκιά μου μάνα,

είσαι ήχος γλυκόλαλης καμπάνας

Φοβάμαι μην σωπάσεις και χαθώ

και έρμη μείνω στο κόσμο αυτό...

Εσύ δροσερή πηγή στα χείλη μου

φώς ιλαρών στην σκοτοδίνη μου..

Της καρδιάς μου γαλήνιο λιμάνι

της ψυχής μου Αγιορείτικο λιβάνι

Τρέμω στην σκέψη μην σε χάσω

Χέρι ζεστό ποτέ δεν θαχω

Βράχος υπομονής ,δικαιοσύνης

Πέλαγος αγάπης και ευφροσύνης

ποιος μάνα μ αγαπά οσο εσύ

ποιος με νοιάζεται

σ αυτή τη γη..

Γέρασες μάνα στην προσφυγιά

πίκρες και βάσανα πολλά

Πληγές στην ψυχή σου αμέτρητες

και όλα στωικά

τα δέχτηκες.

Η μνήμη σου όσο πάει εξασθενεί

το σώμα σου γέρνει

υποφέρει πονεί

Μα εμένα μάνα μην με ξεχνάς

είμαι πουλάκι της ζεστής σου φωλιάς....

Ταξίδι..

Αρχίζω ένα ατέρμονο ταξίδι στα μέσα μου

μια βουτιά μες της ψυχης τ΄ απόμερα κι' ανήλιαγα

εκεί που αχνοφέγγει της ζωής μου η λυχνία

ανάμεσα στην ειμαρμένη και στην χίμαιρα.

Πάλλευκο φως στο κάθε κύτταρο μου θα ενσταλάξω

να τα αφυπνίσω από την αιώνια λήθη τους

με της ίριδας τα χρώματα κρυφά θα τα χαράξω

το ουράνιο τόξο να πάρει μακριά τη λύπη τους...

Ηλιόχρυσες αχτίνες στο χάος μου σας προσκαλώ,

δώστε νέα πνοή, φωτίστε μου τα εσώψυχα

από τις στάχτες γοργά ν' αναστηθώ

κι' απ' το βυθό του ωκεανού να αναδυθώ...

Θυμήσου

Το τραγούδι της νύχτας μου ακουσε,
Θυμήσου την κραυγή μου
στο γλυκό μουρμούρισμα τ ανέμου
στο θρόισμα των δροσολουστων φύλλων.

Θυμήσου την κραυγή μου,
σαν αγκαλιάζεις τα πρωινά αστέρια
θα ΄ρχεται απο μακριά η μορφή μου
να σε ξυπνά απάνεμα, ανάμεσα στ αγέρια.
Ήσουν εσυ στενός ηδονικός σπασμός

θυμήσου την κραυγή μου,
σαν γέρνεις σε ξένη αγκαλιά
Και το κορμί σου τρέμει, γλυκοπονά

θυμήσου την κραυγή μου.....

Λίγο μόνο χρόνο δώσε μου

Δώσε μου λίγο χρόνο ακόμα

να συνηθίσω στην απουσία σου,
να μπορώ να κοιμάμαι
Χωρίς την καληνύχτα σου...
Δώσε μου λίγο χρόνο
να βρω τα βήματα μου
που χαθήκαν στα δικά σου
αχνάρια απανω..
Να συνηθίσουν τα μάτια μου
στο σκοτάδι της μοναξιάς
Λίγο χρόνο ν αναμετρήσω
το κενό εμπρός μου
να ΄ναι λιγότερος ο πόνος
της άδικης φυγής σου...
Δεν θα σε κρατήσω πολύ
λίγο ακόμα πολύτιμο χρόνο...
να ετοιμάσω τα μέσα μου
να δεχθούν το τέλος τους.
Να προλάβω να κλείσω
όλες τις πόρτες μου
ερμητικά μην μπει κανείς..
Λίγο χρόνο ακόμα να μαζέψω
τις αισθήσεις μου όλες...
Να κρύψω καλά τα δάκρυα
να ματώσω τα χείλη μου
να θολώσω την μάτια μου
να παγώσω την ψυχή....
Μετά φεύγεις και βαδίζεις
ήσυχος στον δικό σου κόσμο...
Λίγο μόνο χρόνο δώσε μου
και έλα να χωρίσουμε μαζί

όχι χώρια......  !!!!!!!!!!