Ελευθερία Γανωτίδου

Συνέντευξη στην Ελευθερία Γανωτίδου για την ποητική συλλογή της ‘ηθμοί’.

Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να γράφετε;

«Παίζω», αν μπορεί να μου επιτραπεί η έκφραση, με το χαρτί και το στυλό από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Κρατούσα πάντα ημερολόγιο και αργότερα, ιδιαίτερα στην εφηβεία, ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μυθοπλασία γράφοντας κυρίως πεζά κείμενα, μικρά ή μεγαλύτερα διηγήματα. Η ποίηση και η συμπύκνωση με βρήκε σε πιο ώριμη ηλικία. Ανεξάρτητα του είδους γραφής όμως, κάθε φορά, μέσα από τη γραφή και τις λέξεις οδηγούμαι σε έναν κόσμο μαγικό.

Για να γράψετε χρειάζεται να έχετε έμπνευση;

Δεν ξέρω αν ονομάζεται έμπνευση αυτό το κάτι που γεμίζει το σώμα σου και αναζητά μανιωδώς διέξοδο στο χαρτί. Αν αυτό είναι έμπνευση, τότε ναι. Πριν τη συγγραφή, νιώθω έμπνευση.

Τι είναι ποίηση για σας;

Δρόμος που θα τον διαβεί το μέσα μου, το είναι μου, για να βγει στην επιφάνεια. Έκφραση, μέσα από λέξεις που κρατούν το βάρος των εννοιών. Επικοινωνία του έσω κόσμου με τον έξω, με την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Συνάντηση, δική μου και των αναγνωστών.

Κυρίως όμως Ανάγκη. Νομίζω πως την απάντηση την έχει δώσει το δίστιχο «…ίσως έτσι λυτρωθεί η δέσμια φωνής μας και αντηχήσουν οι λέξεις στον ουρανό».

Υπάρχει κάποιος ποιητής που θαυμάζετε ιδιαίτερα;

Θαυμάζω τον Αλεξανδρινό Ποιητή. Μέσα από την ποίηση του Κ. Π. Καβάφη μου δίνονται εναύσματα να φιλοσοφώ, όχι μόνο για τον ήρωα ή τον εαυτό μου, αλλά και για το παρόν της κοινωνίας. Πρόκειται για μια ποίηση που «πηγάζει κυρίως από τη σκέψη», όπως μας λέει

ο Κ. Π. Βάρναλης «και αποτείνεται στη σκέψη».

Θαυμάζω επίσης τον Λόρκα. Αυτό το σκοτάδι που κρύβεται πίσω από τους μουσικούς λυρικούς στίχους του. Τον έρωτα που ξεπηδά μέσα από τις λέξεις του για τη φύση, τον ήλιο, τον άνεμο.

Τον Τόμας Ντύλαν, τον ποιητή με την εφηβική ορμή που εκθειάζει την ομορφιά βιώνοντας ασχήμια, που «πάντρεψε» στα έργα του την παράδοση με την καινοτομία.

Μιλήστε μας για την πρώτη ποιητική σας συλλογή «Ηθμοί»

Όπως συχνά αναφέρω, οι «Ηθμοί» είναι ένα μπουκέτο, μια ανθοδέσμη ποικιλόμορφων γραφών. Μια συλλογή ποιημάτων και σύντομων πεζολογικών φορμών. Από τον τίτλο κιόλας ίσως διαπιστώνετε πως αυτή η ποιητική συλλογή έχει μια προδιάθεση «παιχνιδίσματος» με τις λέξεις και την πολυσημεία τους. Ηθμοί, δηλαδή το κοινώς αποκαλούμενο σουρωτήρι. Το φίλτρο, το μέσον που χρησιμοποιείται για να απαλλαγεί το ρευστό από τις στερεές ουσίες που αιωρούνται στη μάζα του. Τα ποίηματα και τα μικρά πεζογραφήματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το βιβλίο, λειτούργησαν για εμένα ως ένα φίλτρο, που συγκράτησε ό,τι βαρύ βρισκόταν στο είναι και άφησε το ρευστό εαυτό μου να κυλήσει πάνω στο χαρτί και να αποτυπώσει το βίωμα του ανθρώπου μέσα στο χρόνο, το βίωμα μέσα από τη σχέση του με όσα τον περιβάλλουν.

Αναφερθήκατε στο βίωμα του ανθρώπου στο χρόνο και το χώρο.

Ποια είναι η θεματολογία της ποιητικής συλλογής σας;

Τα κείμενα πραγματεύονται όλα όσα απασχολούν τον άνθρωπο διαχρονικά: την αγάπη, τον έρωτα, τη μοναξιά, τη φθορά, τις νίκες και τις ήττες, την απώλεια, τον θάνατο. Επιχείρησα να αποτυπώσω μέσα από τις λέξεις μου όσα μας αφορούν ως σκεπτόμενα όντα, με αναφορές στο παρελθόν και στο τώρα, αναπολώντας ή νοσταλγώντας, συνδέοντας την πραγματικότητα με τη φαντασία.

Ποια είναι η σχέση σας με το έργα σας;

Τα αισθάνομαι παιδιά μου. Που τα «φρόντισα», τα «ανάθρεψα», τα «μεγάλωσα» και κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που πρέπει να τα αφήσω να φύγουν από τη «φωλιά» και να επικοινωνήσουν με το κοινό, να στείλουν το δικό τους μήνυμα.

Το μήνυμα του έργου σας, είναι το δικό σας μήνυμα;

Μέσα από τα έργα επιχειρείται πάντα μια συνάντηση του δημιουργού με τον αναγνώστη. Ο Εμπειρίκος λέει «Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου», επιζητώντας μια πραγματική επικοινωνία. Όμως, ο κάθε ένας από εμάς δίνει το δικό του βάρος, τη δική του σημασία στις λέξεις και στα πράγματα που τον περιβάλλουν. Έτσι, οι λέξεις αποκτούν για τον καθένα τη δική του σημασία, ακουμπούν στη δική του αλήθεια. Μπορεί να φέρνουν κοντά τον συγγραφέα και τον αναγνώστη, στην πραγματικότητα όμως, αυτή η «συνάντηση» δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη, δεν υπάρχει ταύτιση. Θα μπορούσα να παρομοιάσω τη σχέση συγγραφέα – αναγνώστη, όπως αυτή των ερωτευμένων. Με τη διαφορά ότι αντί για έρωτας αυτό που τους συνδέει είναι η φαντασία. Αυτό που φιλοδοξώ και επιθυμώ λοιπόν, είναι οι «Ηθμοί», όπως και τα επόμενα βιβλία μου, να αγγίξουν τις ψυχές των αναγνωστών, να τους φέρουν σε επαφή με βαθιά, τρυφερά συναισθήματα και να τους οδηγήσουν σε διαδρομές δημιουργικές.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

Μια συλλογή διηγημάτων, η οποία ελπίζω πως στους επόμενους μήνες θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία και στις διαδικτιακές τους σελίδες και ίσως εντός του επόμενου χρόνου, να ακολουθήσει η δεύτερη ποιητική μου συλλογή.

Για την ποιητική συλλογή «ηθμοί»:

Στην ποιητική συλλογή της Ελευθερίας Γανωτίδου «ηθμοί», που μάλιστα είναι και η πρώτη της, ο περιεκτικός ποιητικός λόγος, οι κατασταλαγμένες απόψεις, οι σκέψεις που το φίλτρο (ηθμός) του χρόνου διαμόρφωσε, οι εικόνες που με περισσή ευαισθησία αποτυπώνονται παρασύρουν τον αναγνώστη σε μια ενδιαφέρουσα περιδίνηση από την οποία αρνείται να διαφύγει.

Αποτυπώνουμε ανάσες, αναστεναγμούς και όνειρα

για εκείνα που ο ήχος στάθηκε λειψός να τα εκφράσει.

Παλεύουμε στον άσπρο τον καμβά,

χαράζουμε σημάδια, σημαίνοντα για σημαινόμενα

ψάχνοντας το νόημα που χάθηκε στη σιωπή.

Ζητάμε απ’ το χέρι να γίνει το στόμα

που ποτέ δεν έμαθε να μιλά,

να ζωγραφίσει το συναίσθημα

που το σώμα πρόδωσε να μαρτυρήσει.

Ίσως έτσι λυτρωθεί η δέσμια φωνή μας

και αντηχήσουν οι λέξεις στον ουρανό.

Βιογραφικό: Η Ελευθερία Γανωτίδου γεννήθηκε, μεγάλωσε και εργάζεται στην Αθήνα.

Είναι απόφοιτος Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Ο.Ε.Ε., με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων και

μετεκπαίδευση στη βελτίωση δεξιοτήτων επικοινωνίας και ομαδικής συνεργασίας.

Μιλά αγγλικά και ιταλικά, έχει ασχοληθεί με μεταφράσεις και συμμετέχει ως εισηγήτρια σε

σεμινάρια εκπαίδευσης προσωπικού.

Λατρεύει τα ταξίδια, τη φωτογραφία, τη μουσική και, φυσικά, το διάβασμα.

Γράφει γιατί ίσως έτσι λυτρωθεί η δέσμια φωνή της.