Βιογραφικο Μύρτσης Γιάννης

 

Ο Γιάννης Μύρτσης ασχολείται με την ποίηση και τον πεζό λόγο.

    Στο χώρο της λογοτεχνίας κάνει την εμφάνισή του το 2016 με την ποιητική συλλογή «Τα δάκρυα του έρωτα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «FYLATOS PUBLISHING» με το φιλολογικό όνομα «Γιάννης Μ».

    Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί μέσω της εκδοτικής πλατφόρμας «CREATESPACE» τη δεύτερη ποιητική του συλλογή «Στις γραμμές του τραίνου».   

     Τον Μάρτιο του 2017 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «FYLATOS PUBLISHING» το εφηβικό μυθιστόρημα περιπέτειας «Η πέτρα της τύχης».

    Η τρίτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Εντός μου» εκδίδεται τον Ιανουάριο του 2018 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΠΝΟΗ».

    Το 2020 συμμετέχει με ποιήματά του στο συλλογικό έργο των εκδόσεων «MyStory», «Τολμηροί στίχοι».

    Το 2021 εκδίδεται το μυθιστόρημα «Το Αρχοντικό του Θανάτου» από τις εκδόσεις «ΛΕΥΚΟ ΜΕΛΑΝΙ».

     Το 2021 επίσης συμμετέχει στη συλλογική έκδοση των εκδόσεων «ΟΣΤΡΙΑ» «Τεχνών συναπαντήματα» με το διήγημα «Δεκέμβριος».

Έχει το ιστολόγιο http://giannismirtsis.com

Δεκέμβριος 

Το λεωφορείο τραβούσε τον δρόμο του βγάζοντας ένα μονότονο μουγκρητό καθώς ανέβαινε την ανηφόρα. Ο Λουκάς κάθονταν μαζεμένος στη θέση του, κοιτώντας αχόρταγα μέσα από το θολωμένο από τα χνότα παράθυρο τη φύση. Τα εντελώς άτεχνα και λαϊκής υποκουλτούρας τραγούδια που έπαιζε το ραδιόφωνο, έφταναν στ’ αυτιά του παράφωνα και του χαλούσαν την ηρεμία. Ο φαλακρός χοντρός οδηγός χαμογελούσε προς το κενό όταν κοιτούσε μέσα από τον καθρέφτη, εστιάζοντας όμως, έντονα στη συνέχεια, στα πόδια της νεαρής που κάθονταν στην πρώτη σειρά. Ο χειμώνας που στην Αθήνα ήταν ήπιος και μάλλον ξεθωριασμένος, εδώ στα βουνά της Μακεδονίας ήταν ζωντανός, όμορφος και τον ένιωθες ακόμα και μέσα στον ζεστό θάλαμο του λεωφορείου. Τα κλαδιά των δέντρων ήταν γυμνά από φύλλα κι ένα όμορφο ασυνήθιστο τοπίο, απλώνονταν μπροστά, μέχρι εκεί που έφτανε το εύρος της ματιάς και της σκέψης. Στα επόμενα λεπτά της διαδρομής τα πάντα άλλαξαν. Τώρα μπροστά απλώνονταν οι αμπελώνες σειρές σειρές αφημένοι στην αγκαλιά του χειμωνιάτικου ύπνου, δίνοντας στον μοναχικό διαβάτη που περνούσε ανάμεσά τους, μια παραδείσια αίσθηση, φτιαγμένη από το θρόισμα των πεσμένων φύλλων και την υπέροχη μυρωδιά του βρεγμένου χώμα - τος. Σηκώθηκε για λίγο από τη θέση του, κοίταξε προς τον διάδρομο και στη συνέχεια έστρεψε το βλέμμα του ξανά. Ένιωθε περίεργα και ένα απροσδιόριστο άγχος είχε κατα - σκηνώσει στη σκέψη του. Τη διαδρομή αυτή την έκανε μετά από τριάντα χρόνια και αιτία γι’ αυτό ήταν τα παρα - κάλια της μάνας του. "Δεν θα προλάβεις τον πατέρα σου, είναι άρρωστος κι όλο ρωτάει για σένα" του είπε πολλές φορές στο τηλέφωνο με τρεμάμενη φωνή πνιγμένη μέσα στα δάκρυα. Τα λόγια της τελικά γαλήνεψαν την καρδιά του και έτσι αποφάσισε να δώσει τέλος σ’ έναν θυμό που κρατούσε σχεδόν τρεις δεκαετίες. Έφυγε τότε από το σπίτι μετά από έναν καβγά με τον πατέρα του. Τους πίκρανε και τους δύο και εκείνον και τη μάνα του. Ο πατέρας του δεν του το συγχώρεσε ποτέ και του το κράτησε μια ζωή, εκείνη όμως, η μάνα, έπαιρνε συχνά τηλέφωνο για να μάθει νέα του κι όλο τον παρακαλούσε να επιστρέψει στο σπίτι για να φιλιώσουν. Τα νιάτα όμως με τη δύναμη και την παρόρμηση που κουβαλάνε μαζί τους, δεν του επέτρεψαν ποτέ να κάνει καμία υποχώρηση και να συγ - χωρέσει τον πατέρα του για τα βαριά λόγια που του είχε πει εκείνο το μαύρο απόγευμα.

Αποσπασμα 

Σκέψεις

 

Αν είναι να’ ρθεις έρωτα απλά σαν όλα τ’ άλλα

σαν κάτι καθημερινό,  καλύτερα μην έρθεις.

Αν δεν μπορέσεις στην ψυχή γλυκά να μου μιλήσεις

να μου αλλάξεις τη ζωή και να με συγκλονίσεις,

αν δάκρυα από τα μάτια μου δεν κάνεις να κυλήσουν

και αν τα χείλη μου για σε δε σιγοτραγουδήσουν,

καλύτερα μην έρθεις.

Αν δεν με κάνεις να ριγώ πάντα  σε κάθε βήμα

την άνοιξη να αισθανθώ και να σου γράψω ποίημα,

αν κάθε σκέψη και στιγμή δεν είναι απλωμένη

σ’ ένα γλυκό αγκάλιασμα  παντοτινά δοσμένη,

καλύτερα μην έρθεις.

Αν δεν με κάνεις να πετώ να λαχταρώ το χάδι

αν δεν μεθάω με φιλιά ολόκληρο το βράδυ,

αν δεν μ’ ωθείς  να περπατώ στο δρόμο της αγάπης

αυτόν που είν’ όλο φωτιά και δώρο και εφιάλτης,

καλύτερα μην έρθεις.

Αν δεν με κάνεις να μπορώ με πάθος να φωνάξω

πως αγαπώ και ύστερα μονάχος μου να κλάψω,

αν δεν μπορέσεις να σταθείς φάρος μες στη ζωή  μου

να είσαι εσύ η σκέψη μου και η αναπνοή μου,

καλύτερα μην έρθεις.

Μην έρθεις και ας καρτερώ. Καλύτερα θα είναι.

 

                                              

Ποιητική συλλογή «Τα δάκρυα του έρωτα» Φυλάτος 2016

Η Μπαλάντα Της Μαρίας

 

Είναι αυτό το βράδυ το τρελά μονότονο

που όλα στο μυαλό σου μέσα στροβιλίζουν

λέξεις πεθαμένες όλο σε ζαλίζουν

το παρόν σε χρόνο τώρα μένει άτονο.

Θέλεις να γυρίσεις μα πολλά τα σφάλματα

άνθρωποι ασήμαντοι κι εσύ στη μέση

ένα τερατούργημα μέσα σε μια λέξη

μου είπες για πορνεία κι έβαλες τα κλάματα.

 

Ξέρεις πως η πρόστυχη ζωή σ’αλλάζει

σκούπισες με πόνο τα βρεγμένα μάτια

μες στην αγκαλιά μου έμεινες για λίγο

κι άνοιξες το βήμα γι’άλλα μονοπάτια.

 

Φίλοι που σε έστησαν στα έξι μέτρα

πέρασες τα πάθη του Οδυσσέα τα βράδια

πάγωσαν τα μάτια σου στα ξένα χάδια

κι έγινε η καρδιά σου με τα χρόνια πέτρα.

Τα όνειρά σου έσβησαν με ξένη αγάπη

άπλωσες το βλέμμα σου πάνω στο κύμα

είπες της ζωής είμαι κι εγώ ένα θύμα

κι έκλαψες στου έρωτα την γκρίζα στάχτη.

 

 

Ποιητική συλλογή «Τα δάκρυα του έρωτα» Φυλάτος 2016

Η Φωνή Στο Βλέμμα Σου

 

Θα φύγεις ξέρω, θα χαθείς στα μάτια σου το βλέπω

που μοιάζουν μ’ έρημο σκαρί σπασμένο στο λιμάνι.

Αυτά που τόσα μου’ λεγαν ζεστά σαν με κοιτούσαν

που μου’διναν γλυκιά πνοή που με παρηγορούσαν.

 

Τώρα αντικρίζω μοναχά το δρόμο της φυγής

δεν μου’μεινε πολύς καιρός  ξέρω τι θα περάσω

κι ύστερα αργά προσκυνητής στο βράχο της Στυγός

της λησμονιάς να βρω νερό σαν μείνω πάλι  μοναχός.

 

Κρύβει πολλά το βλέμμα σου και λαβωμένο στέκει

κουράστηκες και τ’άφησες ψυχρά να μου μιλήσει,

μ’αυτό σαν την ανάσα σου βαρύ και πικραμένο

σταμάτησε σε πρόσωπο θολό και παγωμένο.

 

Δεν σταματούν οι σκέψεις μου, σαν το ελάφι τρέχουν

και συνενώνουν  το παρόν με τις παλιές εικόνες

κι ύστερα ευθεία η γραμμή στου νου τον παλμογράφο

το βλέμμα σου χαμήλωσες και μ’άφησε μονάχο.

 

 

Ποιητική συλλογή «Τα δάκρυα του έρωτα» Φυλάτος 2016