Κριτική σκέψη: Ελευθερία Θεοδώρου

 

Κριτική σκέψη: Ελευθερία Θεοδώρου

Ποίηση – "Γεωμετρία των καιρών" κ.α.

Η συγκεκριμένη αιτία, ώστε να θεωρήσω την κ. Ελευθερία Θεοδώρου, παρακάμπτοντας πλείστες άλλες ενασχολήσεις και εργασίες, είναι η βαθιά φιλοσοφική διάθεση ενός ισόρροπου σκεπτικισμού, αλλά και η ιδιαίτερη τεχνική αρτίωση και αισθητική των ποιημάτων της. Όλα μα όλα, φαντάζουν να αποκτούν υπόσταση μαγική στα χέρια της. Από την εισαγωγή, την αρχική σύσταση δηλ. εκάστου κειμένου, βλέπουμε εικόνες θριαμβικά παλλόμενες, πολυμορφικές, καθάριες εκτάσεις εύγλωττων φωτοσκιάσεων, με αυξομειώσεις σε ό,τι πυριφλεγές πραγματεύεται. Οι έσω αντιθέσεις και αντιπαλότητες, με βαθιά συναίσθηση επί του συνειδητού δίδονται – και καθόλου τυχαία βέβαια, μιας και άκρως εμπειρικά κατεργασμένο ό,τι και αν εξεργάζεται.

Πληθύνανε τα αγκάθινα φυτά

Αυτά με τα μεγάλα μάτια

που καρφιτσώνουν στο στήθος τις πληγές

Θέλει ο κήπος ξεβοτάνισμα

Και τα πεζούλια ασβέστη

για να κρυφτούν τα χθεσινά σημάδια

Αυτή η παραπλάνηση

έχει στο ράμφος

της παπαρούνας σπόρο

Φυτρώνει εκεί

που βρίσκει το άστεγο συναίσθημα

και αφήνει αποτύπωμα

δυο δαχτυλιές στα πέταλα από χάδι

Κανείς δεν χάνεται

Όλοι στους κήπους της αυριανής

θα μαζευτούμε πάλι

Ελευθερία Θεοδώρου

Παρακάμπτεις τα πάντα, ναι… όταν έχεις να κάνεις με ένα τέτοιο ποιητικό ανάστημα…αληθώς, τα αφήνεις όλα στη μέση.

Κείμενα μικρά μα επί της ουσίας, χωρίς βερμπαλισμούς και χιλιομετρικές λεκτικές ακρότητες. Θραύσματα που θα μπορούσαν να είναι αποφθέγματα, αλλά δεν είναι…

Τι είναι;

Η απολυτότητα του πεζού λόγου είναι και το φεγγερό φαρικό σύμβολο του πώς θα έπρεπε να είναι. Το πρόπλασμα δηλ. κάθε τι νεωτερικού σε πέλαγα του αγνώστου. Ελάχιστοι το κατάφεραν και όσοι πραγματικά το αξίζουν, θεωρούνται ειλικρινώς και από καρδιάς.

Τα ταξίδια μας

έχουν τις λέξεις που οδηγούν

εκεί που ξεντυθήκαμε τα συναισθήματα μας

κι έπειτα κλείσαμε τα μάτια

Νιώσαμε…

Και ακούσαμε, της έκστασης το φως...

Ελευθερία Θεοδώρου

Απολεσθέντες παράδεισοι με συντεταγμένες την μεταπτωτική θλίψη δεν υπάρχουν, εδώ τουλάχιστον. Εδώ μόνον η ενάργεια της ψυχής αρκεί, για το μεγάλο ταξίδι προς στην αιωνιότητα με γνώμονα την όποια ηθελημένη πραγμάτωση. Οι ευφυείς επιδέξιοι αυτοσχεδιασμοί κάνουν το εκάστοτε ποίημα να συμπεριφέρεται καθηλωτικά, προς τον αναγνώστη κι ακόμη προς τον θεωρό.

Η ποιητική της, έχει μία αφηγηματική με πλούσια συναισθήματα μα πρωτίστως, όπως προλόγισα στην εισαγωγή μου, έχει ρίζες της την φιλοσοφία σε συνδυασμό ενός ισόρροπου σκεπτικισμού. Το διανόημα άλλωστε είναι εμφανέστατο και δια γυμνού οφθαλμού. Ο σκεπτικισμός επί της φιλοσοφίας σαφώς δύο άκρα αντίθετα, αυτή όμως η αντίθεση της διαφορετικότητας από τα συνήθη, ήταν η προτροπή ώστε απόψε να μελετήσω και τελικώς να θεωρήσω την ποιήτρια κ. Ελευθερία Θεοδώρου

Στη συμφιλίωση

ενός προσωπικού εμφυλίου

Η προσευχή έχει

το φίλιον φως

από τα μάτια του τρελού

Και απευθύνεται

σε ένα λευκό χαρτί ζωής

Σε εκείνο το μηδέν

αυτό που ακρωτηρίασε προχθές

τα πεπραγμένα λάθος

Σε κυκλοφορία λοιπόν εξωσωματική

θα βγω απόψε

Να συναντήσω εκεί

που στράγγιξαν τα φωτοστέφανα

στων τελευταίων τρελών τα μάτια

Ελευθερία Θεοδώρου

"Παρενέργειες"

Γιώργος Ν. Μανέτας

Λογοτέχνης της

Ετ. Ελλ. Λογοτεχνών