Βιογραφικο Ζαχαρούλα Κουτούβαλη

Ζαχαρούλα Κουτούβαλη

Ονομάζομαι Ζαχαρούλα Κουτούβαλη και είμαι γεννημένη στην Αθήνα το 1980, 

όπου ζω μέχρι και σήμερα. Δραστηριοποιήθηκα χρόνια στον χώρο του αθλητισμού 

ως κολυμβήτρια και μετέπειτα ως προπονήτρια.

Παράλληλα ασχολήθηκα με τη ναυαγοσωστική, όπου κατέχω

και τα ανάλογα πτυχία ναυαγοσώστη και εκπαιδευτή.

Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στις Οικονομικές Επιστήμες

και σήμερα ασκώ αντίστοιχη επαγγελματική δραστηριότητα.

Αποφοίτησα με επιτυχία από τη σχολή στιχουργικής Tabula Rasa

και πλέον ασχολούμαι ενεργά με τη στιχουργική ξεκινώντας ενδιαφέρουσες συνεργασίες. 

Επίσης κάνω τα πρώτα μου βήματα στη συγγραφή παιδικών παραμυθιών 

καθώς βρίσκομαι σε διαδικασία έκδοσης των πρώτων μου βιβλίων.

Πρώτη ματιά!

Μου ανήκει πια
για πάντα η σιωπή σου,
μοιάζει με τριαντάφυλλο κομμένο απ’ τη ζωή σου,
πλαγιάζω και αφήνομαι μέσα στην αγκαλιά σου,

να ’ξερες πόσο καρτερώ μια φλογερή ματιά σου.

Μου ανήκει πια
το κάθε σ’ αγαπώ σου,
ζήτησα ένα χάδι σου να ’χω κάτι δικό σου,
φτερά μου δίνεις να πετώ για να ’ρχομαι κοντά σου,

να ’ξερες πόσο λαχταρώ το γλυκοφίλημά σου.

Πρώτη ματιά,

πρώτη αγκαλιά,
έχτισες μέσα μου φωλιά.
Κάθε μου όνειρο αγκαλιάζει ένα δικό σου.
Πρώτο φιλί,
πρώτο σου χάδι,
τι να πω...

Σε ερωτεύτηκα, μόνο για σένα ζω!

Κράτα με κοντά
στη λύπη, τη χαρά σου,
κάθε ηλιοβασίλεμα μου λείπει η ευωδιά σου,
χάνομαι να ακροβατώ στο κάθε σου γινάτι,

να σ’ έχω πάντα πλάι μου να με κερνάς αγάπη.

Κράτα με κοντά
στη ζήλια, τον θυμό σου,
άνθισαν τα θέλω μου δίπλα στα σ’ αγαπώ σου,
φίλα με αν το βλέμμα μου χαθεί μες στο σκοτάδι,

να σ’ έχω πάντα πλάι μου μονάχα αυτό μου φτάνει.

 

 

"Γίνε βροχή μου, χάδι του"  

Αχ απόψε που κοιμούνται τα όνειρά σου,
βγήκε η σκέψη μου σεργιάνι και τα γύρεψε. 
Πως νοστάλγησα την πρώτη τη ματιά σου,
που ολόκληρο τον πόθο μου τον τύλιξε.

 

Γίνε βροχή μου χάδι του,
να βγω στο δρόμο το σώμα μου να βρέχω! 

 

Αχ απόψε που μου λείπει η αγκαλιά σου,
ήρθε ακάλεστη η νύχτα μου και σ΄ έκλεψε.
Σαν αντάμωσα τον χτύπο της καρδιά σου,
κάθε φόβο μου η αγάπη σου τον έδιωξε.

 

Γίνε βροχή μου χάδι του,
να βγω στο δρόμο το σώμα μου να βρέχω! 

Τ’ αποκορύφωμά σου

Το απαλό σου άγγιγμα στου ονείρου μου την πλώρη,
με κάνει να χαμογελώ μονάκριβό μου αγόρι.
Σα γέφυρα του στεναγμού με τα καμώματά σου,

με έκανες να καρτερώ μια φλογερή ματιά σου.

Σαν αρχαγγέλου ερχομός τ’ αποκορύφωμά σου,

χάνομαι και στ’ ομολογώ μέσα στην αγκαλιά σου!

Το απαλό σου φίλημα σα χάδι από μετάξι,
έκανε την καρδούλα μου να θέλει να πετάξει.
Σα ζαλισμένη από πιοτό γυρεύω τη σιωπή σου

και θέλω να της ορκιστώ πως θα χαθώ μαζί σου

«ΟΝΕΙΡΟΑΝΤΑΜΩΜΑΤΑ»

Λαχτάρησα για άλλη μια φορά,

ν’ αλητέψω στα σοκάκια της σιωπής σου,

να λαλήσω σαν αηδόνι την αυγή σου,

να γίνω φως που θα φωτίσει την ψυχή σου.

Αντάμωσέ με μάτια μου γλυκά,

εκεί που απλώνεται η λύπη και η χαρά σου,

εκεί που η θάλασσα αγγίζει τα φτερά σου,

να γίνω αγέρας να ανεμίζω τα όνειρά σου.

Νοστάλγησα για ακόμα μια βραδιά,

να μουδιάσω από το χρώμα της πενιάς σου,

ν΄ αναστηθώ από τη φλόγα της ματιάς σου,

να γίνω αφέντρα στα λημέρια της καρδιάς σου.

Αντάμωσέ με μάτια μου γλυκά,

εκεί που απλώνεται η λύπη και η χαρά σου,

εκεί που η θάλασσα αγγίζει τα φτερά σου,

να γίνω αγέρας να ανεμίζω τα όνειρά σου.