Του έρωτα παραγάδι
Τη νύχτα που σε γνώρισα
φυσούσε το σκοτάδι
κρατούσες νυχτοφάναρο,
τραβούσα παραγάδι.
Σκιές παντού απλώνονται,
φεγγάρι δε φωτίζει
μα κεί στην άκρη των ματιών,
ο έρωτας φεγγίζει.
Τραβάω δένω τα κουπιά
κι ανοίγω τα πανιά μου
σκαλί θα γίνω να διαβείς,
να’ ρθεις στην αγκαλιά μου.
Ρεφραίν
Και τώρα που βρισκόμαστε
στου πέλαγου τη μέση
σαλπάρουμε ματάκια μου,
για όπου μας αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου