"ΑΠΟΨΕ "
που η βροχή ,
μουσκεύει και χαρακώνει το νου.
Απόψε,
που κλαίει ασταμάτητα ,
και σαν ήχος ακούγεται
ενός άϋλου κόσμου.
Απόψε,
που ο αγέρας σιγοντάρει τους λυγμούς της.
Απόψε,
τη μυρωδιά της ξεχωρίζω,
απ ' αυτήν των ανθρώπων,
σαν ρουφάω του σύννεφου το δάκρυ.
Οι άνυδρες ώρες τελείωσαν.
Οι στάλες ζωγραφίζουν
μονοπάτια στο έδαφος.
Και παρακλάδια ,
που μπερδεύουν τους οδοιπόρους.
Που οδηγούν ;
Σε ποιό ποτάμι,
θα ξαποστάσουν την ανάγκη τους;
Άγνωστο.
Ανεπαρκείς ήταν ως τώρα οι ροές.
Τώρα πλημμυρίζει ο κόσμος μου.
Πνίγονται όνειρα.
Κι αυτοί οι γαντζωμένοι πάνω μου αέρηδες!
Δε λεν, να μ' αφήσουν σε ησυχία.
Αρχίζω να θρηνώ για τον ήλιο,
που παρασύρθηκε και χάθηκε
σε ξένους ουρανούς.
Για την αγάπη, που βούλιαξε
σε μια σταγόνα συννεφένιου δάκρυ.
Για τις μουσκεμένες ώρες,
που βυθίστηκαν και με τράβηξαν
στην υγρή αγκαλιά τους.
Εκεί έμεινα.
Αναλώθηκα στη βροχή.
Με κατάπιε.
Και χάθηκα ...
Αγγέλα Καραγκούνη 21/11/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου