Όταν θα φύγω
θα πάρω την ζωή απ το χέρι και θα την σεργιανίσω
εκεί που η ίδια ντράπηκε να με πάει, όσο με μεγάλωνε
Ίσως γιατί δεν με εκτίμησε όσο θα πρεπε και με υποτίμησε
και πίστεψε πως τα μικρά της ταξίδια, μου ήταν αρκετά
Εκεί θα την πάω
να δει ότι κατάφερα και ταξίδευα χωρίς τελειωμό
στα κοντινά, στα γνωστά, στα πεπατημένα, χωρίς να χορταίνω
Θα την οδηγήσω σε κάθε βήμα που περάσαμε μαζί και ξέχασε,
να θυμηθεί τους μικρούς παράδεισους που έχτιζα αυθαίρετα
Όταν θα φύγω
θα πάρω μαζί τα λίγα γαλλικά μου, ενθύμιο από όσα κέρδισα στην νιότη μου
- λίγες φορές τα απηύθυνα σε αρμοδίους που βρέθηκαν στο διάβα μου-
μαζί με τις μύχιες σκέψεις που δεν βρήκαν ποτέ ενδιαφερόμενο να στερείται περιέργειας
Παρεπιπτόντως πάντα μου άρεσαν τα γαλλικά σαν γλώσσα
Όπως θα τριγυρνάμε
στα παλιά ξεχασμένα, θα της μιλάω γαλλικά, έτσι, για εξάσκηση
Θα της λέω je ne veux pas mourir, καθόλου δεν θέλω
Moi je veux vivre! Στα γνωστά, στα καθημερινά, στα συνηθισμένα
δίχως πολλά, μόνο με εκείνα που κράτησα σαν απαραίτητα
Θα χω μαζί μου
όλα τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες, εκείνες που απαθανάτισαν
τη ζωή μου μαζί με όσες άλλες ζωές χόρεψαν στο ίδιο γαϊτανάκι
και έπλεξαν και μπλέχτηκαν και κάποιες έφυγαν και κάποιες έμειναν
και όλες άφησαν από κάτι, για ενίσχυση
Όταν θα φύγω
θα τα αφήσω όλα στην όχθη, μαζί με την ζωή για να τα προσέχει
Θα τους μιλάει γαλλικά καθώς θα ξεφυλλίζει τις φιγούρες στα άλμπουμ
για να θυμούνται ποιος κρατούσε τον φακό και τις στιγμές
Θα βγάλω τα παπούτσια και θα χαθώ, όπως ήρθα. Μόνη.
Γεωργία Κιτσούκη - Βασιλειάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου