ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ
Έψαχνες κάτι για να βρεις κι έπεσες στο πορτραίτο
αυτό που σου ζωγράφισα έξω απ τη βεράντα
και το βάλες σ άλλη γωνία μέσα στην καμάρα σου .
Ζήλεψες που το κοίταζα έτσι όπως το είχα φτιάξει
με τα μαλλιά σου αστατα, καρέ κοντά στους ώμους
κι ένα τατού κάτω απ' τ' αυτί, επάνω στο λαιμό σου
και δύο ματάκια να κοιτούν, να ψάχνουν τα δικά μου
κι από την άλλη τη γωνία έβαλες το δικό μου
που το ζωγράφισες εχθές κι ήτανε τρεις το βράδυ.
Ξύπνησες κείνο το πρωί και έτριβες τα μάτια
ήσουν λιγάκι ανήσυχη σαν κάτι να σε τραβούσε
έκατσες άκρη στον καναπέ κι έψαχνες για το μπρίκι
κι έκανες δύο χτυπητούς μ' αφρό λίγο στη μέση
και ξάφνου το ρολόι σου, θυμήθηκες την ώρα.
Ξέχασες,δεν το κούρδησες ,θα πήγαινες στη πόλη
κι ύστερα στο μπαλκόνι σου , πότισες τα λουλούδια
κι έκοψες ένα κοραλί λουλούδι και μου δίνεις
άφησες λίγο ανοιχτή..... να κλείσω εγώ την πόρτα
χαμογελάς και πονηρά μου κλείνεις το 'να μάτι
και φεύγεις μ' ένα σφύριγμα..... κι εγώ να σε κοιτάζω!!!! .
Γιάννης Καλοκληρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου