"Απόντες"
Δε υπάρχει επιφάνεια μονάχα
ρωγμές για την ήττα,
για την αλήθεια που δεν λέγεται.
Κάπου εδώ ή εκεί θα ξανασμίξουμε
στα ενδιάμεσα,
όταν θα χαράζει η μέρα
της μοναξιάς μας,
τα όρια να ξεπεράσουμε
στις παύσεις του έρωτα.
Αυτή η αγάπη έχει παράξενο όνομα
την λένε ανάσα,
όταν σαλεύουν στα μάτια της σκιές
από το Α, στο Ω,
να χάνεται στο αχανές
και κάπου στα ενδιάμεσα
να τα σβήνει όλα.
Μόνο στα όνειρα
συνεχίζω να γράφω
για πυγολαμπίδες που παίρνουν φως
βαθιάς ανάσας από μια σελήνη
τότε το θαύμα γίνεται επανάσταση
στων καιρών τα χωρισμένα σώματα
και στις ψυχές αυτών που ξέρουν
πως δεν θα γυρίσουν ξανά.
Η ιστορία κυλάει στο πριν στο τώρα
στο ύστερα,
όπου απουσιάζουν οι άνθρωποι
και σφίγγουν τα πράγματα
μόνο μερικοί απόμειναν
κι άλλοι είναι ανύπαρκτοι
στου χρόνου την αοριστία
η σιωπή σηματοδοτεί την απώλεια.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου