Ας κάνουμε λοιπόν διάλογο
Με τα τραγούδια.
Να χορέψουν οι λέξεις αντί για εμάς
Το ανάπηρο βήμα της αγάπης
.
Μετά να δακρύσουν
Αυτό το δάκρυ που κρύβεται
Στο -μέσα μας- σύννεφο.
Ξέρεις
Στη μοναξιά δε βρέχει
.
Στο ρεφραίν
Απαλά στα σώματα
Θ’ ακουμπήσει η κραυγή
Που δεν ελευθερώθηκε ποτέ
.
Ίδια με τον ήχο
Που κάνει το κλαρί
Όταν σπάει
Και το ''μαζί''
Που σχεδόν νικήθηκε
.
Όσο κρατάν τα τραγούδια
Οι αγάπες μεσίστιες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου