Στον δικό μου ουρανό ένα χαμόγελο είσαι.
Το βλέμμα σου ήλιος στα μάτια μου.
Ολόχρυσες αχτίδες ζεσταίνουν την καρδιά μου σαν είσαι εδώ.
Κυοφορώ κάθε συναίσθημα μαζί σου
κι ανθίζω με τ' οξυγόνο " της αγάπης μας"
Καρτερώ πάντα σ' ένα σμίξιμο παραδίνοντας
και την τελευταία μου ανάσα νιώθοντας πρωτάρα στον έρωτά μας.
Στο αγκάλιασμά σου γίνομαι ένα τόσο δα μικρό σπουργιτάκι,
μεταμορφώνοντάς με με τα φιλήδονα χείλη σου θηλυκό.
Πόθος και πάθος εκρήγνυται
σα λάβα μετατρέποντάς με σε μοιραία γυναίκα.
Ω άνδρα της ζωής μου!
Μείνε για πάντα στη ζωή μου
να κουρσεύεις το μυαλό και την καρδιά μου.
Να με πλάθεις μέσα στα χέρια σου όπως εσύ θέλεις.
Και να λικνίζομαι τις νύχτες του πόθου σου.
Ναι, αφήνομαι. Σου ανήκω.
Είμαι δική σου.
Αθανασία Δαμπολιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου