Λένε πως μόνο το καλοκαίρι σε παρασέρνει σε ταξίδια. Ξέρεις εκεί στα μέσα του Αυγούστου μ' ένα ολόλαμπρο φεγγάρι να σε προκαλεί να αφεθείς, να γευτείς, να αγγίξεις και ένα κατάξανθο θέρος στη δύση του να σε μελαγχολεί για αυτά που αλαργεύουν στο χρόνο. Ασυγκράτητες διαδοχές σε μέρες, νύχτες, εποχές φεγγάρια. Χρόνος που κυλά και κει κάπου μια ανάσα από το χειμώνα, λίγο πριν σφιχτά αγκαλιαστούν κορμιά και πανωφόρια, ένα φεγγάρι έκπληξη, σηματοδότης αυτού που αλάργεψε, αλλά δεν χάθηκε. Ψυχές το κοιτούν πίσω από γρίλιες και τραβηγμένες κουρτίνες και αυτό παραμονεύει δίπλα στη θαλπωρή της πυροστιάς και στην αντάρα της αυγής, υπόσχεση για καφτά καλοκαίρια που θα ξανάρθουν.
Γεωργία Χαλαζωνίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου