δεν γυρνάω πίσω Δέσποινα Αποστολάκη

Πάλι εδώ διπλωμένη στα τέσσερα...

οι φλέβες πεταγμένες από την ένταση

μερικές στιγμές έφτασαν να ξεχρεώσουν το πριν της ζωής.

Και να πεις πως δεν το ήξερα, μια ζωή αυτό το δεδομένο

αυτό που λάτρευαν και χάιδευαν τώρα κανείς δεν το θέλει

ότι κι αν έκανε ήταν σκάρτο ότι κι αν έφτιαχνε ήταν ψεύτικο..

Έτσι λένε τώρα γιατί τότε όλα ήταν όμορφα όλα είχαν έμενα μέσα..

Πως γίνεται μου λες τριάντα χρόνια να είσαι εκεί ,

να δίνεις να δίνεσαι

και όταν έρχεται η ώρα να πάρεις

να γυρνάνε τις λέξεις ανάποδα

να ορφανεύει η ανάγνωση μέσα τους..

Κι αυτή η ψύχη εκεί που ξόδευε κι ούτε ρέστα δεν έπαιρνε

τώρα της ζητιάνε γραμμάτια για τις υπηρεσίες που της έδωσαν

Τελικά τίποτε δεν αξίζει όσο ο εαυτός σου..

Ότι κι αν κάνεις για τους άλλους ,πάντα δεν θα είναι αρκετό

Και ξέρεις είναι που σε πιάνει το παράπονο ρε φίλε...

Τι ζήτησες μετά τόσα χρόνια μου λες;

Ένα εξιτήριο για τη ζωή εκεί έξω ,γι'αυτη που άκουγες

άλλα δεν γνώρισες γιατί σε είχανε τάξει σε γραμμάτια της μοίρας..

Μα ποτέ δε θα σου έδωσαν την άδεια..

Κι όταν αποφάσισες να δραπετεύσεις πέφτανε τα σκάγια της αχαριστίας

γύρω σου , σημαδεύοντας στην καρδιά..

Αυτά είναι που την γδέρνουν και τότε αρχίζει να στάζει το αίμα απ'τα μάτια.

Και τρέχει κατρακυλάει ανάμεσα στους μηρούς που κάποτε

ακούμπησε μέσα τους η ζωή..

Κ ήταν που έτρεμαν απ'τον πόνο άλλα συγχρόνως ήταν και ευτυχισμένοι..

Αυτόν τον ομφάλιο λώρο μόνο ξέχασα να κόψω και τον σέρνω ακόμη ..

Μα δεν θα τους κάνω τη χάρη να με ταπεινώνουν..

Τώρα πια έχω φτάσει μακριά στο δάσος

Εδώ έχει την ηρεμία που πάντα ήθελα

Εδώ τα ζώα έχουν αγάπη δεν είναι σαν τους ανθρώπους..

Αυτά δίνουν ψύχη ,ακόμη κι ο λύκος που έρχεται τα βράδια

ξημερώνει σε απόσταση ανάσας από δίπλα μου.

Ακόμη και η νύχτα είναι διαφορετική ..

Κι είναι που δε με ζητιάνε εκεί έξω στην πολη..

Έτσι κι εγώ κλείνομαι μέσα στα κλαδιά των δέντρων

στις μυρωδιές των λουλουδιών, στον άνεμο που φέρνει

το κέρασμα της θαλασσινής αύρας.

Πάλι εδώ διπλωμένη στα τέσσερα να ράβω στιγμές

που ξηλώθηκαν μέσα μου ...

Κι όμως δεν γυρνάω πίσω

μπαίνω στο δάσος όλο και πιο βαθιά
Εδω ήθελα να είχα γεννηθεί άδω θα μείνω..

Δέσποινα Αποστολάκη