Όταν έφυγες
χωρίς να πεις μια λέξη...
Πες μου υπάρχει
μια εικόνα στον καθρέφτη;
Ή ταξίδεψες
στα μακρινά αστέρια.
Δίχως μάτια, χέρια
σαν τον κλέφτη.
Κι όταν βούλιαξες
στα πιο βαθιά πηγάδια.
Ξέρω πλήρωσες
με κέρμα τον βαρκάρη.
Με ένα γέλιο σου
που είχε χαραγμένο.
Έναν ήλιο
κρυφά μες στο σκοτάδι.
Τώρα έρχεσαι
στον ύπνο μου τα βράδια.
Και ρωτάς
το σώμα μου αν πονάει.
Πως ξεχνάς
της άνοιξης τα χάδια.
Σαν παιδί
που παίζει και γελάει...
λόγια και ζωγραφιά : κωστας κουκας. ( Το συγκεκριμένο ζωγραφικό έργο διαστάσεων 45 επί 35 εκατοστών υλικών ακρυλικά σε καμβά διατίθεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου