ΤΟ ΟΡΑΜΑ Βυζαντίου Φιλαρέτη

Kαι είπα εν μέσω της νυκτωμένης ψυχής μου

Ιδέ το όρος των αναστεναγμών σου

την κοιλάδα των λυγμών σου

το πέλαγος των δακρύων σου

Ιδέ και μη φοβού

Ιδέ και βασίλευσε επ' αυτών

Κατανίκησε το κράτος της ισχύος των

Δεν είσαι πλέον βρέφος αδύναμο

Δεν είσαι πτίλος νεοσσού υπό ανέμου φερόμενος

Δεν είσαι αύρα ανεπαίσθητη

αόρατη για τους πολλούς και ακίνδυνη

Και είπα εν μέσω της καταφλεγομένης καρδίας μου

Ενδύσου τον χιτώνα της ποιήσεως

Υποδέσου τα σανδάλια της ευθύτητος

Οπλίσου με την ρομφαία της αλήθειας

Και ετοιμάσου να ριχθείς στο πεδίο της πρωτόγνωρης μάχης

Ιδού η μέρα ολόφωτη

Ιδού οι συνδαιτημόνες της τραπέζης σου συμμαχούντες σοι

Ιδού η νίκη προ των πυλών

Μη φοβού

Δεν είσαι πλέον μόνη

Δεν είσαι πλέον άπειρη

Δύνασαι να σπείρεις την ήττα στους άφρονες εχθρούς

Δύνασαι...

Και φωνή ηκούσθη ως σεισμός και ως βρυχηθμός

ως καταιγίδα και ως θαλάσσης βοή

Η ποίησις σέσωκέ σε

Πορεύου εις το σκότος ίνα φωτίσεις

Πορεύου εις τον θάνατον ίνα ζήσεις

Εις την ειρήνη πορεύου γενναιόφρων

εσαεί...

[Φ.Β. 0181008 ''ΦΩΣ ΕΚ ΠΕΤΡΑΣ'' 2018-2020]