Οι στιγμές της ανάπαυσης γίνονται σπανιότερες όσο περνάει ο καιρός μιας και είμαι μπλεγμένος στην καβαφική πολλή συνάφεια του κόσμου. Αυτές τις λίγες στιγμές προτιμώ να ανάβω μια νοερή φωτιά και να απολαμβάνω τη συνομιλία με συνοδοιπόρους στο υφαντό του κόσμου. Αγαπώ τον Μάρκο Αυρήλιο, τη θλιμμένη αλλά όχι θλιβερή φιλοσοφία του. Καθώς βρίσκομαι στο Δαντικό μεσοστράτι της ζωής, καταλαβαίνω, βιώνω όλο και πιο έντονα τη φράση "Να πορεύεσαι σαν κάθε πράξη σου να είναι η τελευταία της ζωής σου".
Να σκέφτεσαι, να πράττεις, να αισθάνεσαι με όλη σου τη δύναμη. Η ματιά σου στα πράγματα και τους ανθρώπους όλο και πιο έντονη, το χνάρι σου να αντέχει τη φθορά του χρόνου. Οι περίπατοι σε δρόμους ταξιδεμένους ας γίνουν περιπλανήσεις σε μονοπάτια και μέρη αδιάβατα. "Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου παρά στο δρόμο του άλλου να 'σαι ορθός" η παλαμική πυξίδα να σε οδηγεί την ώρα που νομίζεις πως χάνεσαι.
Ζήσε. Πληρώνεις βαρύ τίμημα για τη ζωή, τουλάχιστον πλήρωσε το αρχοντικά και όχι μίζερα και τσιφούτικα. Να έχετε όμορφη μέρα.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου