ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Μη μου μιλάς για μοναξιά,αγαπημένε μου!
Η καρδιά μου ματώνει σ'αυτές σου τις λέξεις.
Ξέρω ότι είσαι δυνατός αετός
και σου λείπει το πέταγμα.
Κράτα με όμως για λίγο ακόμα
μεσ'τη ζωή σου,
πάρε με στον δικό σου κόσμο μαζί σου.
Στις ημέρες της μοναξιάς θα σε βοηθήσω πάλι να χαμογελάσεις
και να μπεις ξανά στο παιχνίδι.
Θυμάμαι, εμείς οι δυο νέα παιδιά
σε μια καινούρια πόλη.
Επιστρέψαμε τώρα εκεί που ξεκίνησαν όλα.
Κάποιες αγάπες γυρίζουν πίσω,
σαν τα κύματα της θάλασσας.
Ξεχωριστή ήταν η μέρα,
όταν αντίκρισα το πρόσωπό σου
απ'το παράθυρο το μισανοιγμένο.
Δεν ήθελα να το πλύνω ξανά,
από φόβο μήπως εξαφανίσω από το τζάμι
το χαμόγελό σου,
το χέρι σου που με χαιρετούσε,
μα πιο πολύ το φως που έφερνες μαζί σου
και λάμπει κάθε μέρα στη ζωή μου!
Κάποιοι φοβούνται την φτώχεια,
άλλοι τη μοναξιά,
οι περισσότεροι τον θάνατο.
Εγώ φοβάμαι, μη με προδώσει η μνήμη μου.
Αγάπη μου,ζωντανό νερό
για τη διψασμένη μου ψυχή!
Θέλω να σε κουβαλάω στο μυαλό μου
και αυτό είναι όλο...
Anna Bacci
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου