ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Μη μου μιλάς για μοναξιά, αγαπημένε μου!
Η καρδιά μου ματώνει σ'αυτές σου τις λέξεις.
Ξέρω ότι είσαι δυνατός αετός
και σου λείπει το πέταγμα.
Κράτα με όμως, πάρε με μαζί σου.
Στις ημέρες της μοναξιάς θα σε βοηθήσω
και πάλι να χαμογελάσεις.
Να μπεις ξανά στο παιχνίδι.
Θυμάμαι, εμείς δυο νέα παιδιά
σε μια καινούρια πόλη.
Επιστρέψαμε εκεί που ξεκίνησαν όλα.
Κάποιες αγάπες γυρίζουν πίσω,
σαν τα κύματα της θάλασσας.
Θυμάμαι τη μέρα,
όταν πρωτοαντίκρισα το πρόσωπό σου
στο μισοανοιγμένο παράθυρο.
Δεν ήθελα να το πλύνω,
για να μην εξαφανίσω το χαμόγελό σου,
το χέρι σου που με χαιρετούσε
και πιο πολύ το φως που έφερνες μαζί σου
και λάμπει κάθε μέρα στη ζωή μου!
Κάποιοι φοβούνται την φτώχεια,
άλλοι τη μοναξιά,
οι περισσότεροι τον θάνατο.
Εγώ φοβάμαι, μη με προδώσει η μνήμη μου.
Αγάπη μου, ζωντανό νερό
για τη διψασμένη μου ψυχή!
Θέλω να σε κουβαλάω στο μυαλό μου
και αυτό είναι όλο...
Anna Bacci
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου