ΤΟ ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΑ Φιλαρέτη Βυζαντίου

 

ΤΟ ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΑ

Σ' αποζητώ στις μαγεμένες φωτογραφίες

του μεσονυκτικού σου διαδρόμου

Σου ζήτησα να κάψεις το φλας

Στη σκοτεινή αίθουσα του μυαλού μου

έχεις λάβει διαστάσεις ήρωα

Έτσι σε είχα ανάγκη

Μην ταραχτείς που δικό μου δημιούργημα

είσαι τελικά

Σ ' αποζητώ στα δειλά μου βήματα

πάνω στα αγκάθια των πόθων

που ξεχείλισαν

ίσως λιγάκι πιο τολμηροί από τα αναμενόμενα

Αυτοχειρία μπροστά

στα θαλασσινά σου βλέμματα

Τί κι αν πνιγώ κι εγώ μια φορά από συνειδητή επιλογή;

Βουλιάζω επίτηδες

Να δω θέλω ,αν θα΄ρθεις να με σώσεις

Μα εσύ ήδη νιώθεις ίλιγγο

ψευδούς ανεπαρκείας

Δεν πειράζει

Όταν αποφάσισα να προφασιστώ ναυάγιο

δεν ήξερα πόσο θα μου άρεσε ο βυθός σου

Τώρα με ταλανίζουν τα κύματα της αμφιβολίας

Να μ' αγαπάς άραγε τόσο αλμυρισμένη;

Μα δεν με νοιάζει πια

Στον πιο ωραίο θάνατο εισπήδησα

για χάρη σου

Κατάφαση και αποδοχή χωρίς

δάκρυα μετάνοιας

Πριν σε χάσω

πριν χαθώ

άρχισα να ξεφλουδίζω τη ζωή

Ω! τί γεύση !

Φιλαρέτη Βυζαντίου

[Φ.Β. 18229 ''ΣΤΙΧΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΟΙ'' 2017-2020]