Τα ήσυχα βράδια,
εκείνα που η πόλη
θα μυρίζει ανάσες
από την Παράδεισο της καρδιάς φερμένες,
θα σε καλέσω πάλι κοντά μου να ‘ρθεις.
Έλα σε μένα θα σου πω,
με την οικεία μυρωδιά σου,
με τα δυνατά σου χέρια,
με τη φευγάτη σκέψη και
με εκείνο το βλέμμα
που κάνει την καρδιά μου
κομμάτια.
Κι αν σε φοβίσει
η νύχτα που φορώ,
βγάλτην από πάνω μου
και ντύσε με
με το χάδι σου.
Χάρις Παρασκευοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου