" ΚΑΦΕ ΦΘΙΝΟΠΩΡΑ"
Πάντα είχε μια εμμονή με τα χρώματα.
Το καφέ για παράδειγμα πότε δεν τ' αγάπησε.
Δεν το φορούσε.
Την σκότιζε.
Ήταν κι η νιότη η αβάσταχτη,
που' θελε τα κόκκινά της.
Κι όλα τα χτυπητά στο μάτι,
κι όλα τα λουλουδάτα της.
Μετά βρέθηκε ένα καμίνι στη στράτα της.
Κι έκαψε τη λαμπρή στα μάτια της.
Και μαύρισε τις χάντρες που τα στόλιζαν.
Πριν προλάβει να πει έζησα,
πριν ακόμα προλάβει
το χνάρι της στον ήλιο να στεγνώσει,
ήρθαν οι ξέρες του χειμώνα, να απλωθούν
στα ξέφωτα του καλοκαιριού.
Κι έγιναν τα χρώματα καφέ φθινόπωρα.
Έκανε στο μαλλί ανταύγειες ξανθιές
τον άσπρο χρόνο να καλύψουν.
Και τότε είδε πως το καφέ τους ταίριαξε.
Έγινε ανακόλουθη, σ' ότι είχε πρεσβεύσει.
Και το φορεί, για να θρηνεί ,
τη νιότη και τον έρωτα, που έχουνε παρέλθει. ..
Αγγέλα Καραγκούνη 24/9/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου