Ήταν ένα συνηθισμένο ανοιξιάτικο βράδυ.. ..
Ένα βράδυ από αυτά που μένουν για πάντα στην ψυχή... .
Οι δύο τους κάθονται και απολαμβάνουν το κρασί τους..
.. εκείνος της μιλούσε και την κοίταζε στα μάτια..
.. εκείνη τον άκουγε και προσπαθούσε να φυλακίσει μέσα της το κάθε τους λεπτό....
Ενώ εκείνος την πήγαινε πίσω σε όμορφες αναμνήσεις..
Εκείνη χώνετε στην αγκαλιά του, και μένει εκεί...
Εκείνος με πολύ τρυφερότητα και αγάπη , ενώ μιλούσε της χάϊδευε τα μαλλιά και καμιά φορά κατέβαζε το κεφάλι του και την φιλούσε..
Εκείνη ένιωθε ευτυχισμένη..
Μα πάντα η ευτυχία της κρατούσε λίγο...
Γιατί απλά....
ΉΤΑΝ ΕΝΑ ΌΝΕΙΡΟ..
Carpediem Roza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου