Της Άνοιξης χαμένη "επανάσταση"!
Άνοιξη!
Γοργόφτερων χελιδονιών εισβολές!
Χρυσομέτωπες ανατολές!
Έκρηξη ανθέων και χρωμάτων!
Καταιγισμός πόθων κι αισθημάτων!
Πηγή Φωτός ιλαρού!
Μέθη του λόγου και του νου!
Μήτρα ανάστασης,
επανάστασης!
Κι εγώ,
απάθειας συλλέκτης,
αναβολής αποδέκτης,
εκτελώντας εντολές,
πίσ' από πόρτες κλειστές,
συλλαβίζω αργά:
Ε-πα-να-στα-τώ...
Λέξη με σφρίγος...
κι ούτε ένα ρίγος...
Τι φταίει;
Μάλλον, αυτά τα τρία άλφα,
έτσι που στρογγυλοκάθονται,
ανάμεσα στα σύμφωνα της βόλεψης...
Το άλφα της Αδιαφορίας
Το άλφα της Ανοχής
Το άλφα της Ανάπαυσης
Τώρα που το ξανασκέφτομαι,
ίσως να φταίει εκείνο το ωμέγα,
της ολοκλήρωσης!
Όσο να πεις,
χωρίς τη μεγαλοπρέπεια
μιας περισπωμένης,
να τ' αγκαλιάζει σύγκορμο,
κατακρημνίζεται...
μην αντέχοντας το βάρος των όπλων!
Κατερίνα Πήττα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου