ΣΕΙΡΗΝΕΣ
Πότε θα ξημερώσει αυτή η νυχτιά
που τη χώρα μου έχει κρύψει
και σκέπασε την καρδιά μου.
Είναι η ανάσα μου φωτιά
τα σωθικά μου καίει.
Ακούω τις νύχτες σειρήνες,
μακρινές φωνές,
αστερισμούς που πέφτουν.
Έγιναν οι ουρανοί νεκροί
και πως να κρατηθούνε
σε ένα άδειο στερέωμα
που μάτια δεν κοιτάζουν.
Θα βάψω τον τοίχο μου
στα χρώματα της θάλασσας
και κει δίπλα θα κάτσω,
κρατώντας στην παλάμη μου
ένα μικρό κοχύλι.
Μαρίνα Αντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου