ΝΕΚΡΌ ΩΜΈΓΑ
Μέσα στη θολή σιωπή των στοχασμών μου..
Μέσα στα υγρά μονοπάτια της ψυχής μου,
σ' αναζήτησα ...
Μέχρι εκεί.... στον κόκκινο βράχο
πάνω στα βότσαλα, μες 'στην αφέγγαρη νύχτα....
Έψαξα να βρω, εκείνο,
της πρώτης άνοιξης το Άλφα..
Ένα Ωμέγα νεκρό, αντάμωσα....
Μα, μοσχομύριζε χθες....
και αύριο....
και πάντα....
Έγειρα το σώμα μου πάνω του,
κι αποκοιμήθηκα...
Πάνω στα βότσαλα
δίπλα στην καρδιά μου
κλαίει, ένα βιολί.
Μέσα σ' ονειρο φωνάζω...
"δεν σε γνωρίζω "...
Τι λεωω.....
Σε ξέρει η ανάσα μου
το αίμα στις φλέβες μου
Σε ξέρουν τα όνειρα μου.....
Νίκη Κροκίδη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου