Η γύμνια της τελείωσης
Είπα εδώ θέλω να ζήσω
στη στάλα που κρεμάστηκε μετά την κρύα τη βροχή
στον δρόμο που η αχτίδα λύθηκε
στα όμορφα χρώματά της
στην αιώρησή που ελλόχευε, ελεύθερα η πτώση
σαν μια υπόσχεση αβέβαιη
που χάσκει στο αμφίσημο
σαν μνήμη από άρωμα αγαπημένου ερχόμενου
Σφίξεις!!
ζωή που ακόμα προσδοκά
στο αγκάλιασμα του πόνου
κι ανάταση ακολουθεί
από γλυκό φτερούγισμα
σε αρμονία που κρατά κενό σαν παρεμβάλλεται
στο αέναο συνταίριασμα δημιουργίας- θανάτου
Στο μονοπάτι του έρωτα στο ξέφωτο της σκόνης
Fotini Psi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου