ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ
Την ποίηση τη γνώρισα, στης μάνας τα
πρελούδια,
σε κάθε της νανούρισμα, μου έπλεκε
τραγούδια.
Στον έρωτα τη γνώρισα, την έχει
αποκούμπι,
με στίχους λέει το σ` αγαπώ, μαζί με ένα
λουλούδι.
Ήρθε και με συνάντησε στης μοναξιάς
το δρόμο,
φωλιά έχτισε μέσα μου , μού απάλυνε
το πόνο.
Σαν από μηχανής θεός, στα
αδιέξοδά μου,
λόγια σοφά ψιθύρισε, γλύκανε
την καρδιά μου.
Πάντα μπροστά μου έβγαινε, σ` όλες
τις διαδηλώσεις,
οι στίχοι της με έτρεφαν ,γλύτωνα
ακυρώσεις.
Στα κελιά των φυλακών, μείνανε
γραμμένα
στιχάκια που χαράχτηκαν με της καρδιάς
το αίμα.
Τα τρένα που φεύγουν ,γεμάτα
μετανάστες,
ύμνους ελπίδας λένε ζεσταίνουν τις
αγάπες.
Δροσιά στα χείλη των λαών παντού η ίδια
κρήνη
με μια φωνή σ` όλη τη γη φωνάζουνε
ειρήνη.
Έτσι γνωριστήκαμε δεν με ρωτάει που
πάω
την έχω πάντα γιατρικό σαν μέσα μου
πονάω.
Δημήτρης Μωρογιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου