ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Γυρίζω στους δρόμους τις νυχτιές με άρωμα γιασεμιού
και με πορφυρά χείλη.
Τριγυρίζω στις ρούγες και διαφεντεύω το μέσα μου καιρό
που με θέλει να ντύνομαι καλοκαίρι
σαν εποχή που αιώνια γεννιέται και καταργεί
τους θανάτους των χειμώνων.
Υπόσχομαι έρωτες και συντροφεύω μοναξιές,
ν’ αλλάξουν χαρακτήρα.
Μιλώ… μιλώ με τα χέρια, με τα μάτια, με το βήμα,
με τις αισθήσεις, μα με το στόμα σιωπώ.
Γεύομαι μονάχα με τη γλώσσα μου του πόθου τον ιδρώτα
και μαθαίνω στην αδρεναλίνη μου
να γίνεται πρωταθλήτρια στην αντοχή- κι αντέχει- ευτυχώς.
Γυρίζω στους δρόμους, γίνομαι δρόμος, γίνομαι βήμα,
ταυτίζομαι με τους εραστές που γεννά η νύχτα.
Γίνομαι ερωμένη - μαθαίνω να συντροφεύω τους μόνους,
μεθώ με άρωμα γιασεμιού τα όνειρα που ζούνε μονάχα το βράδυ.
Στης ποίησης τον δρόμο να με ψάξεις,
εκεί σε μία στοά θα ξεκουράζω τις μνήμες μου.
Βάγια Μπαλή
(Από το Συλλεκτικό Έργο "Του Έρωτα το κόκκινο".
Εκδόσεις Όστρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου