Κάπου ανάμεσα στη νοσταλγία και τη μοναξιά σήκωσα αδίστακτα την πένα.
Συλλογίστηκα ξεκάθαρα τα πάθη και ως μουσαφίρης άφησα ευγενικά τα γράμματα να ξεσκίσουν το χαρτί.
Πάνω στην πολυτάραχη αφή της ένωσης, ένιωσα την ποίηση να γίνεται το συμπέρασμα όλων.
Φοβάμαι την απρόσμενη εξέλιξη, έτσι όπως αισθάνθηκα την αρχική χειραψία, όπως αγκαλιάστηκαν τα βλέμματα σε μία τόσο ευάλωτη αβεβαιότητα που φόρεσαν οι ψυχές μας σε εκείνη την πρόσκαιρη οργανωμένη βόλτα μας.
Μελισσουργού Βασιλική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου