Δρομέας.
Σ αγαπούσα πριν αγγίξω
το βλέμμα σου. Ήσουν η Άνοιξη
πριν ανθίσει το πρώτο ζουμπούλι.
Στο ποτάμι του αδυσώπητου χρόνου
κολυμπούσες ασταμάτητα να
προλάβεις την φθορά της ύλης.
Δρομέας μεγάλων αποστάσεων
πάλευες ν' αγγίξεις το μεσόκοπο
άνοιγμα των αντοχών μου.
Κατάκοπος με λαβωμένη καρδιά
αλλά ανοιχτή στο σύμπαν της
αγάπης, έκανες απόθεση ολιστική
στο νηολόγιο πλεύσης του μαζί.
Κάναμε αναρρίχηση σ' Ολυμπία
βουνά. Δεν θα σκοντάψουμε τώρα,
ήλιε μου, απάνω σ ένα βουναλάκι.
Μαχητές των δρόμων θα
τερματίσουμε αγκαλιασμένοι.
Αντριάνα Περικλέους Ονούφριου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου