Το φως της αρετής
Πόθοι ονείρου η μορφή σου
που δεν την έσωσε το φως τ'ουρανού .
Ψέμα μίας κραυγή σαν άνεμος που ξεσπούσε .
Δαίμονας μου τραγουδούσε στα έγκατα της γης.
Τώρα πρόστυχη θα ζήσεις με ένα πρόσωπο του ονείρου
πάλι μόνη σου θα βρεις δεν ξέρω ποια τι είσαι.
ενός τρελού κόσμου μάτια ακέραια μα ελκυστική.
Ό,τι ακούς φωνές και λέξεις
με το πάθος και με ζώα έμαθες να ζεις.
'Ερχονται και πάνε σκοτεινές σκιές.
Ο ευτελισμός της αδυναμίας.
Δούλα μέσα στο ψέμα η απάτη.
Ρίχνουν στα δίχτυα την ψυχή σου.
Τόσοι άνθρωποι κοντά σου και δεν έσβησαν ακόμη τη ντροπή.
Ψάχνεις ακόμα το φως της αρετής.
Γεώργιος Μωραΐτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου