Άφησες έναν άνθρωπο να μπει τόσο
μέσα σου, που τώρα δεν έχεις σανίδα σωτηρίας...
Αυτός κρατάει το μαχαίρι
και η πληγή σου συνεχίζει να αιμορραγεί,
γράψε σου φωνάζω, γράψε ένα ποίημα για εσένα,
για αυτό που νιώθεις...
Κάθε φορά που στο καρφώνει με κοιτάς
με τα θλιμμένα σου μάτια γονατισμένη πλέον
με κομμένα τα φτερά σου βλέπω την ψυχή σου
να δακρύζει...
Σ αγαπώ γράψανε
και το δάκρυ μου ανεξέλεγκτο έγραψε
ζήσε στην μοναξιά που σε επέβαλε η παρουσία του...
Ελένη Αποστόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου