"Μυστική Συμμετοχή"
Ύστερος λόγος
Δεν σε καταδίκασα σε αδιαφορία
Σε αδιαφορία μας καταδίκασε η σιωπή
Και αυτό τo χελιδόνι που πέταξε μακριά μέσα στη νύχτα
Αφήνοντας πίσω την καρδιά του.
Η μεγάλη στιγμή
Θα σ’ αγαπώ για πάντα είπες
Η αθανασία ολοένα κέρδιζε χώρο ανάμεσα στην αγάπη μας
Τότε δοθήκαμε με πάθος κι δυο στη στιγμή
Ώσπου η θνητότητα επισκίασε τις μορφές μας.
Παλινδρομήσεις
Ε, τώρα θα ήσουν…
δε θα ήσουν γύρω στα ογδόντα τρία;
Και αυτό είναι μια παρηγοριά για μένα.
Να νοιώθω.
Ναι, να νοιώθω και να ελπίζω πως,…
ακόμα θα μπορούσες να υπάρχεις για μένα.
Ω χρόνε!
Πόσο ακόμα θα τιμωρείς με αποχωρισμούς …
Χρόνος
Ο απηνής και άκαρδος διώκτης της ζωής.
Και η αγάπη;
Ένα πανί δεμένο πάνω στο κατάρτι της.
Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου