Γυναίκα σε είπαν.
Μήτρα σε γέννησε.
Γυναίκας, μάνας, κόρης.
Μέσα στα σπλάχνα σου
ζωή που κυοφόρησες.
Κερνώντας το έμβρυο
το αίμα σου αγιονέρι.
Σαν Παναγιά
εκείνος σε προσκύνησε.
Μαζί στο δρόμο σου
περπάτησε σαν ταίρι.
Το σώμα σου άλλος
με μώλωπες το άφησε.
Τραβώντας σε απ' το μαλλί.
Σηκώνοντας αλύπητα το χέρι.
Πόρνη σε είπαν.
Πρόστυχο έρωτα σου πούλησαν.
Ταξίδια τάζοντας και άνετη ζωή
σ' άλλα ωραία μέρη.
Τα καλοκαίρια
με τα μάτια τους σε έγδυναν.
Δίπλα στο κύμα
κάτω από ένα αστέρι.
Γυναίκα άγριο θηλυκό.
Γέλιο και δάκρυ
και καρτέρι.
Σώμα που πόνεσε πολύ,
μα πάντα απ' την αρχή τα καταφέρνει.
Φτιάχνει στιγμές
στο σήμερα πάντα επιμένει.
Γυναίκα ήλιος πρωινός
πάνω στα χείλη της δροσιά
γλυκιά η ανάσα.
Θάλασσα άγρια κύματα...
Το άδικο την πνίγει, την πονά.
Μα μ' ένα γέλιο
η καρδιά της φτερουγίζει αλύπητα.
Στήνει χορό και τραγουδά όπου αγαπά.
Γυναίκα σε είπαν...
Κι όσοι σ' αγαπήσαν,
το θησαυρό σου ανακάλυψαν.
Να δίνεις με αγάπη λες συχνά...
Σαν μήτρα πάλι
απ'την αρχή αναγεννιέσαι.
Και σε ψηλώνει μέσα σου
γεμίζει την καρδιά σου ανάταση.
Γυναίκα...
Θάνατος μαζί κι ανάσταση.
Γιώτα Κλουτσούνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου