Σώμα δάσος
κλαδιά καρφιά
με φορά αντίθετη
ανθίζουν στα σπλάχνα.
Μνήμη μονοδιάστατη
θυμάται χειμώνες
η γυναίκα εγκλωβίζεται
σε χάραμα χλωμό.
Την φιλούν πουλιά
η σάρκα γεννά
μαύρα φτερά
ένδυμα δέρμα.
Η γυναίκα ζει
στον χρόνο
του επαναλαμβανόμενου
βήματος.
Κύκλος φτιαγμένος
από μέρες τυφλές
επίκτητη αθανασία.
Η γυναίκα αναζητά το αύριο
δεν υπάρχει στις αφίξεις.
Βλέπει ταξιδιώτες
να κουβαλούν φεγγάρια
κι εκείνη κρατά
λιωμένο κερί.
Το δάκρυ μπλέκεται
στον ιστό της απραξίας
μάτια βουβά.
Έσχατη ελπίδα
ο εαυτός της
καθρέφτης κενός.
Η γυναίκα αναπολεί το φως
αρχή ζωής.
Olympia Theodosiou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου