Η θλίψη ζηλεύει την χαρά...
Το φως συντρίβει τα σκοτάδια...
Η υπερβολή ποτέ δεν θ αγγίξει
Την τελειότητα του αναγκαίου ...
Η ικανότητα πάντα θ ανατιμάται έναντι της επίδειξης...
Η μονοτονία πάντα θα είναι το έρμαιο της ακατάπαυστης μουσικής μου...
Η τυμπανοκρουσία κ η λάμψη πάντα θα ηττάται
από την καλαίσθητη εκκεντρικότητα...
Από το στάσιμο θα προτιμήσω το εξελικτικό....
Από το κινούμενο θα συγκρατήσω
Την ορμή....
Και από το χειροπιαστό.......
με κλειστά ματιά,
θα στραγγιξω όλον τον έρωτα
να ξεδιψάσω την ζωή
που φλέγεται στα στήθη μου.
Ιωάννα Καβαγιάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου