Ρωγμή στο χρόνο
Ήμασταν παιδιά
θαρρώ
θυμάσαι
η αγάπη μας
πλημμύριζε
τον κόσμο όλο
όλα μπορούσαμε
να τα κάνουμε
εύκολα
τα φιλιά
διαρκούσαν αιώνες
η ένωσή μας
χιλιετηρίδες
βροντούσε ο ουρανός
κι έβρεχε καταρρακτωδώς
ύστερα έβγαινε
ένας λαμπρός ήλιος
πρασίνιζε ο τόπος
η φύση ξαναγεννιόταν
θυμάσαι
πώς έσβησε
μια τέτοια αγάπη
ποτέ μου δεν κατάλαβα.
Γρηγόρης Σακαλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου