Δεν ξύπνησα ούτε χθες
ούτε σήμερα
κλεισμένο φως.
Μεγάλες φυγές οι θάλασσες
κι οι στεριές
άγκυρες παραδοξολογίας.
Αδειάζει το φως την πόλη.
Σωπαίνει
τα λόγια των ημερήσιων ονείρων.
Γκρεμίζει
τα παλιά πρόσωπα.
Σπάζει
τα τζάμια με την μελωδία του.
Σ' αμίλητες κουβέντες
στέκεται και φέγγει
και διαλύει τα "μη μου άπτου"
του ψεύτικου κήπου.
Δεν ξέρω πώς να στο πω
μα το νερό κι η φωτιά
καρδιοχτυπούν στο φως
και στο παντού του.
Σωπαίνουν και χύνονται
γέλια χρώματα
στον αέρα και στη γη.
Στέλλα Βρακά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου