Ο κόσμος ανάποδα.
Σε είδα που με κοίταζες στα πόδια.
"Δε θα φύγω" σου φώναξα.
Και γέλασες!
Κι όλα ξάφνου μες το μυαλό μου ανάποδα. Θαρρείς και με κοιτούσαν μέσα από το γαλάζιο νερό!
Αχ! Το γέλιο σου!
Πρώτη φορά το έβλεπα!
Πάντα σοβαρός κι απόμακρος
στις σκέψεις σου.
Πόσο όμορφος θα 'ταν ο κόσμος αν μου χαμογελούσες πιο συχνά
ή έστω ακόμη μια φορά,
μέσα απ' τα γαλανά νερά της θάλασσας,
μέσα απ' τα γαλανά σου μάτια μπαμπά...
Ο κόσμος ανάποδα γύρισε.
Κι εσύ κοιτούσες ακόμη τα πόδια μου.
Μα τώρα είδα...
Τα μάτια μου αντανακλούσαν
στα γαλάζια νερά του Θερμαϊκού.
Το βλέμμα μου αντίκρυζες και γέλαγες!
Και μου ψιθύρισες λίγο πριν ξυπνήσω...
"Ο κόσμος ανάποδα κι αν γυρίσει μάτια μου,
δε θα φύγω, μέσα σου θα 'μαι πάντα".
Σοφία Τανακίδου
Φωτό Nikos Kougioumtzis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου