ΚΑΠΟΙΕΣ ΝΥΧΤΕΣ...!
Γονατίζουν τα σύμπαντα
στης αφής τ' αγγίγματα
Δάχτυλα που "δρέπουν"
ως και τα ελάχιστα ψήγματα,
του πόθου που κρέμεται,
σε ρόδινα χείλη, τρεμάμενα!
Καρδιές ανυπάκουες,
με λάθος χτυπήματα
με θορυβώδη "βήματα",
κι αλλόκοτους ρυθμούς...
Γίνοντ' οι λέξεις
εστίες "ανάφλεξης"...
Οι γλώσσες "λιώνουν"
τους αριθμούς!
Οι ώρες "χαμένες",
μοιράζουν λυγμούς!
Φεγγάρια πλαγιάζουν
στα στήθια φωλιάζουν
Στον ιδρώτα λουσμένα
του έρωτα τ' άστρα,
Θεέ μου, πως "πέφτουν"
τ' απόρθητα κάστρα ...
Φλέβες "χορεύουν"
ψυχές λικνίζονται
κι οι αντιστάσεις,
εξανεμίζονται!
"Χορηγοί" στων παθών μας,
το "ημέρωμα",
δύο φύλακες άγγελοι,
απιθώνουν τα φτερά τους,
στου λίκνου την άκρη
κι αποχωρούν από την κάμαρη,
διακριτικά!
Είναι κάποιες νύχτες,
που "καταργούν",
το ξημέρωμα...
11/11/2020
Κατερίνα Πήττα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου