Δεν είμαι φιλόσοφος
Μην με ρωτάς πώς και γιατί, φιλοσοφώ.
Απλός άνθρωπος είμαι, γέννημα
πέτρινων χρόνων.
Ζω τις στυφές χαρές μου,
ζητιανεύω τη λυτρωτική αγάπη.
Σπέρνω σε αντίθετους ανέμους την αγωνία μου.
Χτενίζω της φτώχιας την κατάρα
στο κοινωνικό παντοπωλείο.
Πικρός θεατής της αρετής, που πνίγηκε
στους μαλακούς καναπέδες της καλοπέρασης.
Παρακολουθώ τις νάιλον καρδιές
που παιανίζουν θάνατο.
Κρύβομαι στους υφάλους της σιωπής.
Κάνω κομποσκοίνι τους καημούς του κόσμου.
Σφυροκοπώ τη ψυχή μου
στο αμόνι των καημών
και το πνεύμα μου θωρακίζω στο φως.
Γράφω «παρών» στο απουσιολόγιο του πόνου
διαμαρτυρόμενη για καθετί απάνθρωπο,
που περισφίγγει τον κλοιό της αξιοπρέπειας.
Για εκείνα που ξεπουλιούνται σε ειδικές τιμές.
Για το χρήμα και τη δόξα που κανείς δεν μίσησε…
Την αλήθεια φορώ εναντίον κάθε συνθηκολόγησης.
Η υποκρισία από παντού σφίγγει τον κλοιό
και δεν υπάρχει άλλη διέξοδος
παρά ο αγώνας,
να δείξω την αποστροφή μου,
φτύνοντας των καιρών το ψέμα.
Παπαγεωργίου Αδελαίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου