Λίγα αγάπης ψίχουλα
Εκεί που είσαι ήμουνα
εδώ που είμαι θα ΄ρθεις
είτε με θλίψη είτε με χαρά
οι εποχές θα έχουν γεράσει,
μιλώ για τις μνήμες μετρώντας
στον αιώνιο κύκλο τους τις λάμψεις.
Έχω αγαπήσει απόκρυφους σχηματισμούς
στης μοναξιάς τα ρίγη,
κυνηγώντας στα υποσκιάσματα κινήσεις
ακόμη και στο τώρα μου μένουν ακόμη
νύχτες να περιπλανηθώ σαν να΄χω λείψει
από καιρό.
Γιατί οι δρόμοι της αγάπης
στο πλέγμα των λέξεων είναι μεγάλοι
δεν επιδιώκω τίποτα,
στις μέρες που έρχονται μόνο λίγα ψίχουλα
αγάπης μόνο δώστε στη μοναξιά.
Να τεντωθούν οι σκιές ν΄ανοίξουν φτερά
τινάζοντας τη σκόνη στο έρημο σπίτι
στο δίχως τοίχους σκεπή και έπιπλα,
στο δίχως ζωή κι ανάσα
που πάνω τους ξεχάστηκα
σε μνήμης σιωπή.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου