Στον μπλε ορίζοντα τεντώνω ένα σκοινί.
Την γραμμή των συναισθημάτων μου.
Λευκή γραμμή, άκαμπτη.
Σκοινί άκοπο και καλοδουλεμένο.
Τραβώ από το σκοτάδι τους φόβους μου
και τους στέλνω για συγχώρεση
στης ψυχής τον λογοκράτορα.
Θα μου τους εξαγνίσει, θα μου τους μεταμορφώσει σε δύναμη και γνώση,
σε θέληση και ομορφιά.
Μετά θα σου πετάξω το σκοινί για να πιαστείς. Μη φοβάσαι είναι γερό,
όσο ένα βουνό, που δε δέχτηκε ποτέ καμιά καθίζηση, όσοι τριγμοί και αν ήρθαν.
Είναι γεμάτο από όνειρα και θα σε τυλίξει με αγάπη.
Είναι τα αισθήματά μου αναγεννημένα, χωρίς πια μελανιές και άδικα χτυπήματα.
Βάγια Μπαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου