Ελαιογραφία σε καμβά 60χ70
"Απουσία"
πόσα θέλω να γράψω
ακόμα για σένα!
με το μυαλό μου
με την ψυχή μου
με το τρεμάμενο χέρι μου!
τί είσαι εσύ για μένα;
μήπως είσαι εντός μου
η προβολή μιας άλλης
παρουσίας που εγώ
ανιχνεύω να βρω
τής ύπαρξής μου
τα σύνορα
ή μήπως είσαι του εαυτού μου
αντικατοπτρισμός;
που θα βρω μέσα μου
τον τέλειο ήλιο
να με φωτίσει και να με ζεστάνει;
που λάμπεις στα ύψη
ή στο βυθό;
έρχεσαι κοντά μου
ή όλο απομακρύνεσαι;
έπιασε κρύο
νιώθω παγωμένο
το σώμα μου
η ψυχή μου όμως
αντιστέκεται
θέλει να κρατήσει
την μορφή σου μέσα μου
για να με ζεσταίνει
τις κρύες νύχτες
του χειμώνα
πώς θα χωρέσει
στις σελίδες όλη αυτή
η απουσία;
δεν μου πρέπει
να αφουγκραστώ
το χτύπο της καρδιάς σου
εσύ
με πλησιάζεις με την
απουσία σου μόνο
τώρα σ'αυτή την
νυχτωμένη κάμαρα
ψάχνω να βρω το παρόν σου
βυθιζομαι στην μέσα μου
σιγή
μήπως ακούσω
τον ερχομό σου
κι εσύ
σα να μου γνέφεις
πίσω από φώτα
μακρινά μιας άλλης πόλης
μάταια σε ψάχνω
νιώθω μέσα μου
το χάσμα, το κενό
σαν μανδύας
παγωμένος και υγρός
να με σκεπάζει
δεν με χωράς πουθενά
έχει στεγνώσει το μέσα μου
σαν σεντόνι λευκό
που στεγνώνει στον αγέρα
ένα είδωλο που πλάθω
με την φαντασία μου
έγινες
στέρνα ξερή η μοναξιά
τώρα εγώ που είμαι;
είμαι όλη σου η εγκατάλειψη
έχω γίνει απλά
ένα τετράδιο με ποιήματα
τί θ' απογίνω αν κάποτε
σταματήσεις να μου παίρνεις
τίς λέξεις από την σκέψη μου;
πώς θα βρω τον μυστικό σου
κώδικα για να αποκρυπτογραφήσω
την ψυχή σου;
πώς θα κόψω την κλωστή
που είναι δεμένη
η αγάπη μου μαζί σου;
πού είσαι
που ασταμάτητα
σέ ζητώ;
ναυάγησα σε μια ξηρά
σαν σκουριασμένο καράβι
πάλεψα με τα κύματα
της φουρτουνιασμένης μου
ζωής
ταξιδεύοντας την μοναξιά μου
χωρίς προορισμό
είμαι όλη μια κοιλάδα
που αντιλαλώ
σ'αγαπώ ! σ'αγαπώ! σ'αγαπώ!
τί θα απογίνουμε τώρα
εγώ και το σύμπαν
χωρίς εσένα;
----τι μάταιος λόγος!
Fofi Kouka
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου