ΤΑ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ
Και θά΄ρθει μέρα που το χώμα ,
θε΄να σκεπάσει τα ακατανόητα ,
που πάλευες επί ματαίω
να τα γεμώσεις με απαντήσεις ....
Θα λες ,
Ενθάδε κείνται οι τρύπες μου ,
κι ο αγέρας στ΄όνομά μου ,
τα ηρωϊκά ξενύχτια μου ,
τ΄αδάφνωτα ερωτήματα
και τ΄αδειανά πανιά μου !
Τούτα θα γράφεις να θωρούν ,
της γης οι σαστισμένοι ,
που η ίδια λάσπη και τ΄αυτό ,
απάντημα τους μένει !
Κάλλιο να μην ξοδιάζουνε ,
καρδιά , πνοή , κι ουσία ,
πριν το κορμί παραδοθεί ,
στη δόλια ανυπαρξία !
Μάταιες τρύπες θ΄ανοιχτούν ,
να κλέβουν τη ζωή τους ,
μυαλό και σάρκα θα βιαστούν ,
θ΄ αναλωθεί η ψυχή τους !
Μακάβριο το πνεύμα τους
κι ο λογισμός , θα μπάζουν ,
σ΄όλες τις πάντες βολικά ,
οι ανέμοι να καλπάζουν !
Ενθάδε κείται ο άνεμος ,
σ΄όλες τις κατευθύνσεις ,
τον ροκανίζουν σκώληκες ,
άδειον απ΄απαντήσεις !
Ένα ανθάκι αφήστε του ,
να΄χει να κουβεντιάζει ,
κερί , μολύβι και χαρτί ,
σαν πέφτει η νύχτα κι η σιωπή ,
τ΄άστρα να λογαριάζει !
Είναι και πιθανότερο ,
όλα να τα μετρήσει ,
παρά τ ΄ακατανόητα ,
τα μύρια του τ΄ανόητα ,
που λάθεψεν στην κρίση ....
( Διαχρονικό ! Πρώτη γραφή το 2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου