Έφερε γκρι παλτό η μέρα,
του φθινοπώρου αγαπημένο χρώμα.
Εδώ κι εκεί χρυσοκόκκινες ανταύγειες,
αναίτια, αχρείαστα, κουμπιά σε σκουρόχρωμο
φόντο.
Λατρεύω το φθινόπωρο.
Μουντό, θλιβερό , χωρίς εκπλήξεις, χωρίς θαυμαστικά και επιφωνήματα.
Ήρεμο σαν την θάλασσα την ώρα της αστροφεγγιάς,
υγρό σαν δάκρυ αποχαιρετισμού,
ομιχλώδες σαν θολωμένος νους,
ύποπτο σαν σφαίρα από ανύποπτη σκανδάλη,
απρόβλεπτα χαρούμενο, προβλέψιμα κακόκεφο.
Το ντύθηκα , κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου ήρθε, κυκλοθυμικό,
μυστηριώδες, υπέροχο.
Το καλοδέχτηκα χωρίς χαμόγελα, χωρίς χαιρετούρες, χωρίς υποσχέσεις,
σαν τις εφήμερες σχέσεις.
Μου άπλωσε το χέρι,
σήκωσα τον γιακά,
και ξεκινήσαμε....
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου