Η μοναξιά μου τολμηρή απόλαυση
σε άγνωστους και μακρινούς με ταξιδεύει
προορισμούς φανταστικών αποδράσεων.
Τα βράδια ατέλειωτα ποτισμένα
από τις ανταύγειες και τους ήχους πόθων
βαμμένων από κατακερματισμένα ουράνια τόξα
και διάφανες σιωπές αναριγούνε
στο άγγιγμα της σκέψης
καθώς στοχάζομαι ταξίδια και περιπλανήσεις
εστιάζοντας στα πάθη της άλλης πλευράς
ακολουθώντας τις εντάσεις τους
και την πτώση μου στις εσχατιές των αισθήσεων
νοσταλγώντας τις γεύσεις παράφορων ερωτικών περιπτύξεων
που παραμένουν αμετάβλητες και έντονες
μεταξύ οδύνης και εξιλέωσης
αρχή ελπίδας και περιορισμένου ονείρου
φανταστικό ταξίδι μέσα στον χώρο
και στο τέλος του χρόνου.
Αφήνω το σώμα μου έρμαιο
να σέρνεται σε ακαθόριστες τροχιές
ακολουθώντας απροσδιόριστες διαδρομές
αγγίζοντας ανάσες φλογισμένες
με ελάχιστες επιλογές μα ορμή ανείπωτη
που επικάθεται στα αποτυπώματα
απαγορευμένων και ανίερων απολαύσεων.
Το χθες χαμένο στην ομίχλη
μετουσιωμένο σε σκοτεινά αγγίγματα
και αδιαπέραστους κύκλους
βυθισμένο σε σκούρες αντανακλάσεις
στιγματισμένων ειδώλων.
Το αύριο γεμάτο ετερόκλητους οργασμούς
που περιτυλίγονται από την ιερότητα
και το απόλυτο των λόγων
σμιλεύει τον λησμονημένο
και ανεκπλήρωτο ερωτισμό.
Δημήτρης Παπαλιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου