Τι να σου κάνει το κορμί
αχάιδευτο αν μένει,
γέρνει και σπάει σαν κλαρί
τίποτα δεν προσμένει.
Πόσα να πουν τα χείλη μου
χείλια αν δεν φιλούνε
σιωπούν και δε χαμογελούν
σφαλίζουν δε μιλούνε.
Κλειστά μένουν τα μάτια μου
αγάπη αν δεν βλέπουν,
τη νύχτα, μέρα κάνουνε
στον ήλιο δεν αντέχουν.
Ο χρόνος άδικος, σκληρός
ορμητικά κυλάει,
φεύγει και μένεις μοναχός
κανείς δεν τον κρατάει.
Ζήσε και πιάσε τη στιγμή
που σου χαμογελάει,
αύριο ίδια δε θα ρθει,
φεύγει και δε γυρνάει.
Της μοναξιάς το φτέρωμα
τίναξε και προχώρα,
διώξε κάθε νεφέλωμα
του ήλιου ήρθε η ώρα.
Άνοιξε μάτια κι αγκαλιά
αγάπη να γεμίσεις,
ψυχή, κορμί να βρει χαρά
σαν άνοιξη ν' ανθίσεις.
Γεωργία Χαλαζωνιτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου